Als je ’s ochtends vroeg, koud en met een waterig zonnetje, zo door je tuin loopt en je ziet de Berberis (Mahonia; zie een eerder artikeltje), de Helleborus Niger en de HelleborusOriëntalis, de eerste sneeuwklokjes, een klein stukje blauwe lucht, kokmeeuwen in het land naast je, paardjes in het land aan de andere kant van jouw erf, dan wéét je dat het weer goed komt, dan wéét je dat het weer vóórjaar wordt. Je kunt het bijna ruiken. Hoop maar, dat mijn kleine vriendinnetjes, de bijen, dat ook voelen en nog even volhouden 😉 De Helleborussen (Kerstrozen) zijn een soort uit het geslacht Nieskruid. De Kerstroos staat ook bekend als Heksenkruid; plantdelen bevatten giftige, geneeskrachtige, en rustgevende stoffen. De nectar- en pollenwaarde valt nogal tegen, de mate waarin de plant door bijen wordt bevlogen, maar dat zou natuurlijk ook best met de periode te maken kunnen hebben, waarin ze bloeit: nu! Ennuh, eerlijk gezegd, zie ik geen bij. Niet gek natuurlijk met deze temperaturen. Maar gelukkig zijn daar ook al de eerste sneeuwklokjes, de Galanthus nivalis, hèt symbool voor hoop en vernieuwing, die worden wat meer bevlogen, dus mochten mijn kleine vriendinnetjes naar buiten komen, dan hebben ze in ieder geval keuze. De zaden worden trouwens door mieren verspreid. En zoals bij heel veel planten, er zijn heel veel soorten. Er is zelfs een herfstbloeiende soort in Griekenland en Sicilië (bron Wikipedia).
